19.1.14

Choice


In the past they belonged to men's world. Wearing them by women was not acceptable until as recently as the 1920s. Before that, in the late nineteenth century, some wore them on stage or while cycling. Coco Chanel was the first one who was wearing them on the beach. Many women followed her, but only very few dared to wear them on the street. During the Second World War it became acceptable and quite common for women to put them on to work. However, only in 60s women really embraced their comfort and practicality. In France women were formally not allowed to wear them until... last year. Yes, I'm talking about trousers. I guess nowadays every woman wears them at least from time to time. I think I like them as much as dresses and skirt. What's the most important though, is that it's only my choice if I fancy putting them on or not.

En el pasado pertenecían al mundo de los hombres. Las mujeres no los llevaban hasta los años 20 del siglo pasado, salvo en el escenario o haciendo ciclismo. Coco Chanel empezó a llevarlos en la playa y muchas mujeres la siguieron pero pocas se atrevían a llevarlos por la calle. Durante la Segunda Guerra Mundial las mujeres tenían que llevarlos pero realmente empezaron a aprovechar su comodidad y funcionalidad en los años 60. La prohibición formal de llevarlos fue derogada en Francia...el año pasado.Me refiero a los pantalones. Todas al menos a veces las llevamos. A mí, creo que me gustan igual que los vestidos o faldas. Sin duda, me alegro que pueda elegir. 

Kiedyś należały do świata mężczyzn. Noszenie ich przez kobiety nie było akceptowane aż do lat 20 ubiegłego wieku (czyli w sumie do niedawna). Wyjątkiem (jeszcze na przełomie XIX i XX w.) był strój do jazdy na rowerze i ubiór sceniczny. Coco Chanel, która tak wielu reform dokonała w świecie mody, zaczęła nosić je na plaży, co dosyć chętnie podchwyciły inne kobiety. Niewiele jednak miało odwagę pokazać się w nich także poza plażą. II Wojna Światowa upowszechniła je wśród kobiet, ale w pełni doceniły one ich wygodę i funkcjonalność dopiero w latach 60. Co ciekawe, we Francji formalny zakaz ich noszenia przez kobiety został zniesiony w ... ubiegłym roku. Jak się domyślacie - mowa o spodniach. Chyba każda z nas przynajmniej czasem je nosi. Ja sięgam po nie równie często (albo i częściej) niż po sukienki i spódnice. Cieszę się jednak, że to tylko mój wybór, czy chcę założyć spodnie czy nie. 

12.1.14

Nothing like a perfect LBD!



Christian Dior used to say that "you can wear black at any hour of the day or night, at any age and for any occassion". You can't argue with that. The little black dress is probably the most versatile women´s garment. I suppose that each of us has at least one in our wardrobe. Usually more than one-made different fabrics and having different forms.the LBD is a synonym to elegance and feminity. It´s a true fashion classic but it has not been always like that. Black dresses wear worn by women in service (or while mourning). No lady wanted to dress as her maid. It was of course Coco Chanel who changed the rules in 20s of last century. Thanks to her the LBD found its place in the world of high and everyday fashion. 
I have a few LBDs in my wardrobe and they are really irreplacable. I do not have to run to by a new dress each time I'm going to a work party, Christmas Eve dinner or to the opera. Actually, I have recently worn this LBD to the opera. Btw, to my surprise I have seen there some people in jumpers and jeans. For me it's unthinkable. Opera, theatre or concert hall is not the same kind of place as a cinema. However, maybe it means that nowadays the rules have been constantly changing and evolving towards bigger comfort? What do you think?

Christian Dior solía decir que "se puede vestir de negro a cualquier hora del día o de la noche , a cualquier edad y para cualquier ocasión". No se puede discutir con eso. El pequeño vestido negro es probablemente una prenda femenina más versátil.
Supongo que cada una de nosotras tiene al menos uno en su armario. Probablemente tenemos varios, de formas distintas y hechos de telas diferentes. El LBD es un sinónimo de elegancia y feminidad . Es un verdadero clásico de la moda, pero no ha sido siempre así. En el pasado los vestidos negros sólo se los ponían las sirvientas (o las mujeres que estaban de luto). Ninguna dama quisiera vestirse como su criada. Fue, por supuesto, Coco Chanel, que cambió las reglas en los años 20 del siglo pasado. Gracias a ella el LBD encuentro su lugar en el mundo de la moda.
Tengo varios LBD en mi armario y son realmente imprescindibles. Lo más importante es que no tengo que correr de compras cada vez que tenga que vestirse para una fiesta de trabajo, cena de Nochebuena o para ir a la ópera. El LBD de hoy me lo puse para ir a ópera la semana pasada. Por cierto, para mi sorpresa vi allí a alguna gente en jerseys y vaqueros. Para mí es impensable. Opera, teatro o filharmonía no es lo mismo que el cine. ¿O tal vez las reglas están cambiando y evolucionando hacia comodidad más grande? ¿Qué opináis?

Christian Dior mówił, że "czerń można nosić o każdej porze dnia i nocy, w każdym wieku i na każdą okazję". Trudno się z tym nie zgodzić. Mała czarna to chyba najbardziej uniwersalna część kobiecej garderoby. Zapewne każda z nas ma w szafie przynajmniej jedną. Zwykle jednak kilka-z rożnych materiałów i o trochę innym kroju. Mała czarna to synonim elegancji. Trudno uwierzyć, że kiedyś czarne sukienki były zarezerwowane wyłącznie dla służby. Żadna szanująca się dama przenigdy nie pokazałaby się w czerni (chyba, że w żałobie), aby nie zostać pomyloną ze służącą. Rewolucji w tej kwestii dokonała oczywiście Coco Chanel w latach 20 ubiegłego wieku i dzięki niej mała czarna triumfalnie wkroczyła do wielkiej i codziennej mody.
 W mojej szafie jest kilka małych czarnych, które są niezastąpione na co dzień, jak i na rożne "specjalne okazje". Dzięki nim nie muszę nerwowo biegać po sklepach szukając stroju na Wigilię, firmową imprezę, do teatru czy opery. Właśnie na tę ostatnią okazję wybrałam małą czarną, którą tu widzicie. Swoją drogą, skoro już o operze mowa, to bardzo się zdziwiłam, widząc niektórych ludzi w swetrach i jeansach. Mnie się to wydaje nie do pomyślenia. W końcu teatr, filharmonia czy opera to nie to samo co kino. A może jednak to tylko znak, że reguły dotyczące stroju w naturalny sposób się zmieniają i ewoluują w stronę większej swobody? Jestem ciekawa, jakie jest Wasze zdanie.

5.1.14

Resolutions


Many people say that New Year's resolutions never work and... usually they don't. It's because very often we want to make a spectacular, revolutionary change in our lives and it's simply impossible. Or we tend to make wishes ("I'll be a better person", "I´ll eat healthier" etc) instead of plans. Resolutions should be as specific as possible, then there are bigger chances they will not fail. Other people say that there is no point to wait for the 1 of January to change something in life. True. I think that any time is good to start. It can be your birthday, a private anniversary or just any day in the calendar. In general, the best think is to start right away. Writting our resolutions down (and even publishing them) should help, so here is my list:
-Excercise/dance/jump every day for half an hour
-Visit a new exhibition or go to the theatre regularly (at least once a month
-Improve and practise my French
-Learn one new thing a month (even if it's small, like a new recipe or tango steps
-Keep challenging myself

Mucha gente siente que hacer propositos de Año Nuevo es perdida de tiempo porque piensan que no es posible llevarlos a cabo. ¿Porque los propositos no se cuplen? Muchas veces queremos hacer cambios revolucionarios y espectaculares pero eso simplemente no funciona. Es mejor ir paso a paso. También muchos de nuestros própositos son sólo nuestros deseos (como por ejemplo "Queiero ser mejor persona", "Seré más feliz" etc). Los propositos para que se cumplan deberían ser más especificos y no demasiado dificiles. Otras personas dicen que para cambiar algo en nuestra vida no hace falta esperar hasta el 1 de enero. Es verdad. Cualquier día es bueno para eso: el día de nuestros cumpleaños, o un aniversario importante o simplemente un día cualquiera del año. Dicen que hacer una lista  (e incluso publicarla) ayuda mucho, así que aquí esta la mía:
-Hacer ejercisios/bailar/saltar cada día por mínimo media hora
-Mejorar y practicar más mi francés
-Ir de manera regular (al menos una vez al mes) a las exposiciones y al teatro
-Aprender algo nuevo cada mes. Puede ser algo pequeño como una nueva receta o los pasos del tango
-Continuar a afrontar nuevos retos.

Wielu ludzi twierdzi, że robienie noworocznych postanowień nie ma sensu, bo są nie do zrealizowania i nie da się w nich wytrwać. Niestety rzeczywiście w wielu przypadkach
kończy się to fiaskiem. Często dlatego, że porywamy się z motyką na słońce, oczekujemy rewolucji i spektakularnych zmian. Nasze postanowienia to czasem tylko życzenia (np. "Będę lepszym człowiekiem" "Będę szczęśliwszy" albo "Będę się lepiej odżywiać"). Zamiast ogólników lepsze są konkretne działania i małe kroki zamiast wielkich planów. Wiele osób jest też zdania, że po co czekać do pierwszego stycznia jeśli chcemy coś w naszym życiu zmienić. Zgadzam się. W przypadku początku roku działa magia zmiany daty, ale przecież możemy coś sobie obiecać np. w nasze urodziny, ważną rocznicę czy tak po prostu, w jakikolwiek dzień w roku. Ważne, żeby zacząć od zaraz. Podobno spisanie listy (a szczególnie jej upublicznienie) pomaga, a zatem, oto co sobie postanowiłam:
-Ćwiczyć/tańczyć/skakać przez ok. pół godziny dziennie. Krótko mówiąc, aktywność fizyczna w małych dawkach, ale za to regularnie i często
-Doskonalić mój francuski
-Regularnie (minimum raz w miesiącu) iść na nową wystawę lub do teatru
-Nauczyć się przynajmniej jednej nowej rzeczy w miesiącu. Może być coś drobnego, jak np. dodanie nowej potrawy do mojego repertuaru lub opanowanie kroków tango:)
-Stawiać sobie kolejne wyzwania.
Co kilka miesięcy będę te postanowienia weryfikować.

1.1.14

Happy 2014!



Together with a quarter of million people I welcomed New Year watching spectacular fireworks display in London. It was a unique experience. I share with you this absolutely amazing show:

Un cuarto de millón de personas recibieron el 2014 viendo los fuegos artificiales en Londres y yo era una de ellas. ¡El espectáculo fue absolutamente maravilloso! Así que quiero compratirlo con vosotros:

Byłam wśród ćwierć miliona osób, które powitały Nowy Rok w Londynie. Atmosfera tej nocy była niepowtarzalna. Dzielę się z Wami fantastycznym pokazem fajerwerków:


Happy New Year 2014!
¡Feliz Año Nuevo!
Szczęśliwego Nowego Roku 2014!

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...